Dag 17: De vakantie is voorbij

Donderdag 27 juli 2023

De vakantie zit er weer op. We konden ons opmaken voor de terugreis naar Brussel en vervolgens naar Nederland. Maar eerst hadden we nog plannen om nog wat inkopen te doen in de plaatselijke winkels. Bij Macy's, de zich bevindt in een winkelcentrum die half leeg staat in verband met een aangekondigde opheffing, slaagde Jens bij het kopen van wat shorts en t-shirts met behoorlijk wat korting. Bij de volgende halte, de Dollar Tree werd wat snoep ingeslagen en bij de Walmart haalden we broodjes voor de lunch. We waren ruim op tijd op JFK om de auto in te leveren. Het achterlaten van onze huurauto met de sleutels op het dashboard was voldoende dus die stap verliep vlotjes. Jammer om deze na twee weken in te moeten leveren want in het rijden van zo'n grote luxe automaat kun je snel gaan wennen. 

De vlucht naar Brussel duurde slechts 6,5 uur en die tijd was om voor we er erg in hadden. Jens kon in ieder geval de op de heenreis begonnen serie 'Last of Us' uitkijken. Rond 9 uur, voor ons gevoel 3 uur 's nachts, stapten we in onze kleine Qashqai om in ruim twee uur terug naar Alkmaar te rijden. Rond een uurtje of 12 Nederlandse tijd sloeg de jetlag toe en hebben we besloten 's middags allebei een dutje te doen. In het komende weekend zullen we ons van de jetlag kunnen ontdoen want maandag begint het reguliere leven weer. 

Net als in de blog van 2019 laat ik nog wat cijfers en lijstjes achter:

We hebben het in 16 dagen redelijk rustig aan gedaan met het aantal afgelegde kilometers. In totaal hebben we volgens Dollar 1952 mijl afgelegd, omgerekend is dat 3162 kilometer.  Ten opzichte van de vakantie van vier jaar geleden, toen we 5124 kilometer aflegden in drie weken, is dat een stuk minder. De benzine is niet veel duurder geworden, de prijs ligt nog steeds rond de 3,5 dollar per gallon. Als je goed zoekt lukt het zelfs om voor 3,35 dollar/gallon te tanken. Met de huidige dollar/euro-koers is de literprijs een jaloersmakende 68 eurocent.

We hebben de staten New York, New Jersey, Maryland, Virginia, Ohio, Pennsylvania, Massachusetts en Connecticut doorkruist. De wegen waren vrij goed onderhouden, maar in sommige steden (met name Boston) valt er nog heel veel te verbeteren. Het landschap was vlak tot glooiend en over het algemeen hebben we goed weer gehad onderweg.

We hebben vooral in fastfoodgelegenheden gegeten en we hebben een aantal nieuwe ketens aan ons lijstje toegevoegd: Sonic, Raising Cane's, Chick-Fil-A, Cheesecake Factory, Olive Garden, TGI Friday's, Shake Shack en Checkers. Daarnaast bezochten we opnieuw de ketens Denny's, Wendy's, Panda Express, Burger King, Subway, Domino's en 5Guy's. Wat daarbij opvalt is dat de prijzen van eten flink zijn gestegen de afgelopen tijd. Zelf bij een eenvoudig menuutje voor twee personen was de rekening al snel hoger dan 30 dollar. 

Wat hebben we uiteindelijk gezien en gedaan? 

New York: Times Square, Ellen Stardust, Madame Tussaud's, Circle Line naar het Vrijheidsbeeld, Intrepid museum voor Lucht-en Ruimtevaart, The Edge, High Line, Little Island Park, Market57, Empire State Building, fietstaxi, fietsen huren, Central Park, Ground Zero, 911 Memorial Museum, The Oculus, Charging Bull, Wall Street, Chinatown, Little Italy en Central Park Zoo.

Gettysburg: National Military Park Museum

Washington: Het Witte Huis, The Washington Monument, WW2 Memorial, Lincoln Memorial, Het Capitool, twee Smithsonian musea en naar de film Mission Impossible: Dead Reckoning part 1.

Shanksville: Flight93 National Memorial

Geneva-on-the-Lake: Adventure Zone Park

Erie:  Waldameer Waterworld Park

Niagara City: Niagara watervallen, White Water Walk, Clifton Hill, Ripley's Believe it or Not

Buffalo: Darien Lake Six Flags

Albany: Bijlgooien en boogschieten, naar de film Oppenheimer

Boston:Harvard Museum of Natural History, walvissen spotten, The Embrace, Marathon Bombing Memorial, Cheers cafe, Key to Amaze VR-experience.

Dag 16: Terug naar New York

Woensdag 26 juli 2023

Voor vandaag stond alleen de rit naar ons laatste hotel in het plaatsje Massapequa op Long Island op het programma. De rit zou volgens de routeplanner in ruim 4 uur kunnen worden afgelegd. We deden er wat langer over vooral vanwege de exotische route die Google Maps had bedacht die dag: we zijn via Manhattan dwars door het drukke verkeer geloodst en hebben er uiteindelijk bijna 7 uur over gedaan. Dat was inclusief een lunchstop bij Subways overigens. Verder hebben we in mogelijk elke denkbare file gestaan onderweg, maar we kwamen uiteindelijk toch weer terecht in ons hotel.

Het programma van vandaag beperkte zich daardoor tot het bezoeken van het winkelcentrum op een halve mijl van het hotel, maar dat hebben we uitgesteld tot morgen. Omdat het vandaag vrijdag is besloten te gaan eten in het restaurant van TGI Fridays. Het menu biedt meer dan het gemiddelde fastfoodrestaurant terwijl de calorieën m.i. niet minder zijn per portie. Zeker niet als je pasta met kip en garnalen en een sparerib met kipkluifjes bestelt. Hoewel ik zo weinig mogelijk foto's wil plaatsen van borden met eten ontkom ik er nu niet aan omdat dit een van de weinige relevante foto's is die we hebben gemaakt vandaag.

Het voordeel van het tijdsverschil met Nederland is dat de damesinterland tussen de VS en Nederland op een normale tijd wordt uitgezonden. In Nederland is de wedstrijd live te volgen midden in de nacht, wij zaten er klaar voor om 21 uur. Een mooi 1-1 gelijkspel tegen de regerend wereldkampioen was uiteindelijk het resultaat.

We staan onszelf toe om morgen laat op te staan omdat we geen plannen hebben anders dan wat laatste inkopen te doen en de laatste dollars op te maken. Uitchecken hoeft pas na 11 uur maar het ontbijt is tot 10 uur.

Dag 15: Downtown Boston

Dinsdag 25 juli 2023

Ook al zijn we al een paar dagen in Boston, de binnenstad hadden we nog niet bezocht. Nu valt er genoeg te zien in Boston maar ook heel veel van hetzelfde wat we al eerder hebben gedaan. De focus lag voor mij op het bekijken van twee monumenten en, ter ontspanning, de VR-experience die we in New York wilden ervaren maar helaas hebben gemist.

Het eerste monument wat we hebben bezocht is het beeld 'The Embrace' in het Boston Common park, een voorstelling van een foto die ooit is gemaakt van Martin Luther King die zijn vrouw Corretta King omhelst. Het beeld is in januari van dit jaar onthuld en was meteen omstreden: vanuit een bepaalde hoek heeft het een dubieuze aanblik.

De temperatuur was met ruim 30 graden weer erg hoog vandaag en het wandelen door de hitte valt me als makkelijk zwetend persoon altijd zwaar. Desondanks was het bekijken van Boston de moeite waard. Tussen de vele hypermoderne gebouwen staan vaak oude bouwwerken die voor een mooi contrast zorgen.

De volgende stop was het café uit de komedieserie Cheers uit de jaren 80. Helaas stond de gevel in de steigers waardoor het onherkenbaar voor toeschouwers is, maar de binnenkant was wel te bekijken. Vermoedelijk is het interieur nagebouwd in een studio voor de opnames maar deze was wel duidelijk herkenbaar. Naast de bar was een giftshop neergezet waarin Cheers-parafernalia wordt verkocht. Jens kent de serie niet maar kent wel de acteur Woody Harrelson die Woody Boyd speelt in de serie. 

In 2013 werden er tijdens de marathon van Boston door twee Kirgizische broers twee bommen geplaatst tussen het publiek die drie toeschouwers hebben gedood en vele anderen hebben verwond. Ter herinnering aan een van de overledenen is er op de plek waar een van de bommen afging aan Boylston Street een monument neergezet. Een trieste herinnering aan iets wat voor velen een mijlpaal in hun leven had moeten worden.

Het belangrijkste doel van vandaag was het bezoeken van een VR-experience vlakbij Kenmore Square. Het bedrijfje 'Key to Amaze' bevond zich in een kelder van een restaurant en gaf meteen een passende gamesfeer met de vele beeldschermen en de half verlichte ruimte. Omdat we te vroeg waren hebben we eerst een paar potjes vier-op-een-rij tegen elkaar gespeeld en toen het tijd was kregen we uitleg over de games. Er viel te kiezen uit een stuk of 20 verschillende games op het gebied van sport, arcade, shooters maar ook quests, iets wat wij graag wilden proberen. We kregen een enorme VR-headset op en twee controllers in onze handen om acties mee uit te voeren. Onze keuze werd een zoektocht tijdens een zombieapocalyps waarbij we moesten samenwerken om zombies van ons af te slaan en een route naar veiliger gebied te vinden. Ook dit ging ons weer prima af. Om de tijd vol te maken speelden we een shooter met pijl en boog samen met een andere groep en speelden we individueel een potje ping pong tegen een digitale tegenstander.

Toen we de VR-kelder verlieten bleek het buiten te regenen. Eerst een klein beetje en daarna begon het wat harder te uit de lucht te vallen. De wandeling naar de parkeergarage was een kilometer om drie en in dat stuk kun je behoorlijk nat worden. Gelukkig had ik een droog vest liggen in de auto en was Jens gek genoeg minder doorweekt dan ik. Jens wilde met de auto nog even langs TD Garden, het thuisstadion van de Boston Celtics basketballers en de Boston Bruins ijshockeyers. 

Terug in onze Airbnb hebben we de hotpockets met Philly Steak-vulling opgegeten die we twee dagen eerder in Walmart hadden gekocht. Daarna vulden we onze laatste avond in de Airbnb met het kijken van films op de big screen-TV. We moeten morgen voor 9 uur het huisje hebben verlaten en we rijden dan door naar Hempstead waar we onze laatste nacht in de VS in een hotelletje gaan verblijven.

 

Dag 14: Walvisen spotten

Maandag 24 juli 2023

Na de relatieve rustige dag van gisteren stond er voor vandaag een boottocht voor het spotten van walvissen op de planning. We begonnen de dag rustig en we stonden laat op want we hoefden pas om 12 uur klaar te staan bij de catamaran van Boston Harbor Citycruises.

We parkeerden onze auto in de parkeergarage naast het New England Aquarium en konden meteen aan boord. De boot bestond uit meerdere buitendekken en uit een comfortabel gekoeld binnendek. De medicijnen tegen zeeziekte die ik gisteren had gekocht hebben vast hun werking gehad want zelfs na ruim een uur deining voelde ik me nog prima.

Walvissen zijn te vinden op plekken waar veel voedsel te vinden is, zoals een plek waar warmte uit de zeebodem komt waardoor er veel planten groeien waar weer veel kleine vissen op af komen die vervolgens weer de prooi zijn van de grotere vissen en de zeer grote vissen, zoals de walvis. We voeren zo'n 50km uit van de kust van Boston en na een uur en een kwartier kwamen we aan bij Stellwagen Bank, waar een kluitje vissersboten op tonijn aan het jagen was. Daar zouden we veel walvissen moeten zien. 

Het duurde een paar minuten toen de eerste bultrug boven water kwam om adem te halen. Walvissen kunnen na elke ademhaling ca 5-15 minuten onder water blijven maar moeten daarna opnieuw ademhalen. De kans was daardoor groot dat we meerdere walvissen zouden waarnemen. En dat was inderdaad het geval! Om de haverklap kwamen de walvissen, soms met een jong, even boven water en hadden we vanaf het bovendek een geweldig uitzicht op het spektakel. Wat een enorme beesten zijn het!

De tocht terug verliep een stuk rustiger omdat we met het getij mee voeren. Eenmaal terug aan wal besloten we bij Assembly Row outlets langs te gaan om te kijken of we nog koopjes konden vinden. Jens slaagde bij de Nike outlet voor twee sportbroekjes en ik was vooral op zoek naar sterke medicijnen tegen verschillende kwalen. In een plaatselijke drogisterij kocht ik medicijnen die we in Nederland niet zonder recept zouden hebben meegekregen.

Dag 13: Rust

Zondag 23 juli 2023

Gisteren waren we het er allebei al over eens dat we vandaag nagenoeg niks zouden gaan ondernemen. Wel zaten we om 9 uur klaar om de GP van Hongarije te zien op tv. Op het grote scherm in de kamer werd het beeld aangezet op de zender Sky en via de telefoon luisterden we naar het Nederlandse commentaar op Viaplay. Uiteraard was Max weer de beste en kan hij zich ondertussen opmaken voor zijn derde F1-kampioenschap.

Voor morgen heb ik tickets gekocht voor een boottocht van drie uur waarbij we naar een plek worden gebracht waar we walvissen kunnen spotten. Dit zouden we een paar jaar geleden al in Monterey, Californië willen doen maar toen ontbrak ons de tijd daarvoor. Aangezien ik zeker weet dat ik bij tochten die zo ver de zee op gaan geheid last ga krijgen van zeeziekte heb ik een wandelingetje gemaakt naar de Target waar we gisteren even waren om medicijnen tegen zeeziekte te halen. Buiten is het drukkend warm en volgens de app 29 graden, dus dat werd een zweetwandeling. Opvallend aan Sommerville, waar we nu zitten, is dat de starten er abominabel slecht zijn. Veel gaten en hobbels maken het geen leuke plaats om ter rijden of te wandelen. In dat opzicht zijn steden als Washington DC en Albany een verademing.

Dag 12: Boston

Zaterdag 22 juli 2023

De laatste halte voordat we weer terugkeren in New York zal Boston zijn, waar we een Airbnb-huisje hebben vastgelegd voor 4 nachten. De rit naar Boston verliep soepel met af en toe een korte file. Omdat we pas vanaf 16 uur in het huisje mochten was ons eerst doel de campus van de Harvard Universiteit in Cambridge. Het parkeren lukte in de Harvard Square garage vlak naast de campus. Na een snelle lunch bij Subways liepen we de campus op om de immense en beroemde gebouwen te bewonderen. Bij het standbeeld van de oprichter John Harvard stond een rij toeristen om met het beeld te kunnen poseren. Ik maakte snel een fotootje tussendoor toen er even niemand in de buurt stond. 

De universiteitsbibliotheek het de gigantische trap ervoor was helaas niet open voor het publiek, maar we mochten wel kosteloos een rondje lopen door de Harvard Art Museums.

Om de tijd verder te doden liepen we en paar honderd meter door naar het museum voor archeologie en volkenkunde en het daaraan verbonden Harvard Museum of Natural History. In het eerste museum was er veel aandacht voor de gebruiken en de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners van het continent. Ook de herkomst van de nieuwkomers werd belicht, waaronder de rol van Nederland bij de kolonisatie van de VS. In het tweede museum waren vooral opgezette dieren of restanten van uitgestorven diersoorten te bewonderen. 

Toen het laat genoeg was pikten we de auto op en reden we naar ons Airbnb-huisje. Het huis is een typisch houten smal en hoog pand met een voorportaal. Mijn verwachting was dat we een verdieping van het huis of het hele huis zouden huren echter was de verwachting opnieuw anders dan de werkelijkheid. Voor het huis zagen de bewoners ons al aankomen maar verdwenen naar binnen zodra we uit de auto stapten. Kennelijk hadden we niet het hele huis. In een bericht wat ik de dag ervoor van de eigenaren had ontvangen zou de sleutel op een stoel op het voorportaal worden achtergelaten en dienden we achterom het huis te betreden. De deur naar onze ruimte leidde ons naar het souterrain van het huis, een kleine ruimte met twee bedden een zithoek en een douche/toilet. Geen keukentje helaas, dus we konden er niet ons eigen avondeten koken. De andere helft van de ruimte is een opslagruimte, maar dar mogen we niet in. Na de luxe onderkomens in Cape Coral en Palm Springs was dit toch een kleine domper. De volgende keer zal ik de beschrijving nog beter moeten lezen. Maar goed, we hadden wel een grote tv, een koelkast, een magnetron en veel privacy, dus zo slechts was het ook weer niet.

In de late namiddag probeerden we boodschappen te doen bij Target omdat deze op slechts een mijl van ons verwijderd was. Binnen in Target was er geen eten te ontwaren, alleen non-food. Een soort Hema dus. Dan maar naar de Walmart 7 mijl verderop. We zijn daar wel geslaagd om een te halen voor de komende dagen. 

Na bijna twee weken dag in dag uit alleen maar bezig te zijn plannen we voor morgen, de zondag, een rustdag in.

Dag 11: Bijlgooien in Albany

Vrijdag 21 juli 2023

Vanochtend was een uitslaap ochtend. We hadden al besloten om het niet zo bijzondere ontbijt over te slaan en onderweg ergens een broodje te scoren. De op een na langste etappe zou ons vandaag brengen naar het Nederlands aandoende plaatsje Rensselaer, vlakbij de stad Albany. Het weer leek vanaf Buffalo slechter te worden, we vertrokken bij 70 graden Fahrenheit (20'C) maar zagen hoe verder de rit vorderde de temperatuur gestaag oplopen naar 82'F (30'C) gelukkig. Onderweg beleefden we wel weer een billenknijp-momentje toen de tank bijna leeg was en we beslist naar de goedkoopste tank in de buurt door wilden rijden. Uiteindelijk maakten we de verstandige keuze en lieten 25ct/gallon schieten voor de zekerheid om niet te hoeven worden weggetakeld voor veel meer geld. Bij het Service Station regelden we een eenvoudig ontbijtje bij de 7Eleven en vervolgden daarna onze route. Bij een tweede stop werd de lunch gekocht bij respectievelijk de Applegreen en de Popeye's al naar gelang onze smaak. De rit werd vertraagd door een ongeluk met een volledig uitgebrande Jeep waardoor we 'pas' om 14:45 bij ons hotel Capital Inn & Suites aankwamen. De kamer die we kregen was enorm, met drie bedden, een zithoek en een keukentje. Jammer dat we uitgerekend hier het kortst gaan verblijven: slechts een dag.

Ons activiteitenprogramma zou pas om 17 uur starten vanwege de lange afstand die we af moesten leggen vandaag. Gisteren had ik al tickets geregeld voor een uur lang bijl gooien, een populaire sport in deze contreien. Vanaf het hotel is dat een paar minuten rijden dus we waren er op tijd. Het bleek dat we in dat uur niet alleen instructies kregen voor het gooien van alleen een bijl op een houten wand, maar ook het gooien van messen en batarang (een werp-ster in de vorm van het Batman-logo) hoorde bij het programma. Nadat we uitleg hadden gekregen over hoe we moesten gooien en wanneer we mochten gooien (altijd tegelijkertijd) mochten we het zelf gaan proberen. Dat ontaarde bij ons vanzelfsprekend in een wedstrijdje waarbij Jens duidelijk meer bedreven was in het gooien van messen en ik de messen en de batarangs beter beheerste. 

Omdat we er nog geen genoeg van hadden boekten we er ook nog een halfuurtje boogschieten bij. Eerst mochten we schieten op doelen op een piepschuimen wand, later op ballonnen gevuld met confetti. Ht schieten met een handboog bleek nog een stuk lastiger te zijn dan we hadden gedacht. Toch kregen we alle ballonnen vrij snel stuk.

Het programma werd vervolgd in de bioscoop in Albany waar we kaarten voor de voorstelling van Oppenheimer hadden bemachtigd. De film begon om 19:20 en we moesten nog snel wat eten eerst. Gelukkig stond er naast de bioscoop een KFC en waren we na een kwartier al klaar met dineren.

De film Oppenheimer duurde drie uur en in de VS kennen ze geen pauze's in een film, dus dat werd een een flinke zit. Het verhaal over het leven van de uitvinder van de atoombom en de kritiek die volgde op zijn aandeel in de slachting van Japanse burgers die dar het gevolg van waren, alsmede de twijfel over zijn loyaliteit aan de VS waren de hoofdlijnen in deze prachtige film. Cilian Murphy schitterde als de hoofdpersoon naast vele andere Hollywood-sterren. Jens had ook genoten van de film ook al was deze doorspekt met historische feiten van die tijd die de context van het verhaal bepaalden. 

Dag 10: Darien Lake Six Flags

Donderdag 20 juli 2023

Over hotelontbijtjes ga ik het voorlopig niet meer hebben: ook in dit Super 8 hotel in Kenmore was het weer dramatisch: cornflakes, een droge muffin en een yoghurtje waren te kiezen. Morgen slaan we het ontbijt in het hotel over.

Het programma van vandaag was al bepaald. We gingen opnieuw naar een pretpark met waterpark, deze keer het Darien Lake Six Flags op een halfuurtje rijden vanaf Buffalo. Nu sloegen we het waterpark over en gingen we uitsluitend voor de achtbanen in het pretpark. Omdat het park pas om 11 uur open ging en we verwachtten dat we geen zelf meegebracht eten en drinken mee naar binnen mochten nemen pikten we onderweg bij de Walmart belegde broodjes en frappucino op voor de lunch. Bij de ingang werd er niks vermeld over het meenemen van eigen eten dus hoefden we niet voor de ingang ons eten naar binnen te proppen. Toen we eenmaal in het park waren hebben we rustig op een bankje kunnen lunchen.

De attracties in het park bestaan vooral uit achtbanen en hoewel ik een steeds minder grote fan ben van achtbanen had ik besloten om samen met Jens alle achtbanen te trotseren. De eerste was meteen de grootste, de Viper, en deze viel me zelfs erg mee. Dan zou de rest ook wel te behappen zijn. Er bleken echter nog een aantal op de kaart te staan die meteen na de eerste meters rechtstandig naar beneden gaan, iets waar ik eigenlijk helemaal niet meer op zit te wachten. Jens maakt het allemaal niks uit en hij heeft maling aan hoogtes en snelheid maar helaas voor hem gold voor een aantal achtbanen een maximale lengte. Deze bedraagt een enkele keer 80 inch (6 ft 8) en omdat Jens ongeveer ook zo lang is mocht hij na lang wikken en wegen van meerdere personeelsleden van het park toch instappen. Andere achtbanen hadden een maximale lengtegrens van 74 of 76 inch en daarmee had Jens helaas pech (en haalde ik opgelucht adem).

Geen park zonder speelhal in de VS en dus waren we opnieuw naar ticketjacht voor 'mooie' prijzen. Onze airhockey challenge werd vandaag door mij gewonnen met 2-1. De koelte van de speelhal maakte vervolgens weer plaats voor de vochtige hitte buiten (28'C). Nadat we met de houten achtbaan (de Predator), de hogesnelheidbaan (Ride of Steel) en de voor-en-achteruitrijbaan (Boomerang) in totaal een stuk of 8 achtbanen hadden bedwongen vonden we het tijd om terug te gaan naar het hotel om onze platgedrukte maag wat rust te gunnen.

Gisteren had Jens een Checkers-restaurant gespot op weg naar vorige dinergelegenheid, echter bleek het om een 'drive-thru' te gaan. Op zich was dat geen probleem; dan maar meenemen en in het hotel opeten en dat ging prima. We nemen morgen de tijd om op ons volgende bestemming te komen en plannen alvast een extra uurtje slaap in.

Dag 9: Niagara Falls

Woensdag 19 juli 2023

Vandaag verlieten we Erie definitief en vervolgden we onze rondreis verder naar het noorden, De bestemming was de Niagara watervallen vlakbij de stad Buffalo. De watervallen had ik 24 jaar geleden al eens bezocht vanaf de Canadese zijde en vandaag wilden we de andere kant bezoeken. Vanaf een parkeerplaats vlakbij Goat Island liepen we bij een comfortabele 24 graden eerst naar de linkerkant van de watervallen waar de minder spectaculaire Bridal Veil Falls te bezichtigen waren. Daarna waren de Horseshoe Falls aan de beurt. Een prachtig gezicht daar waar het water met veel gebulder en mooie watergordijnen veroorzakend zich naar beneden stortte. 

Beneden bij het water zagen we veel mensen in gekleurde poncho's vlak langs de watervallen lopen en dit bleek de attractie Cave of the Winds te zijn. Omdat we er nu toch waren wilden we ook deze ervaring beleven en kochten de kaartjes. Na een korte introductiefilmpje over de geschiedenis van de watervallen mochten we met de lift naar beneden waar we via een trappenstelsel vlak langs de watervallen konden lopen. Aan het begin van de route werden plastic poncho's uitgedeeld die slechts een gedeelte van je lichaam droog hielden zodat we aan het einde van de route met soppende schoenen de lift naar boven in stapten. 

Na een snelle pizza-lunch liepen we eerst terug naar de auto om droge sokken en schoenen aan te trekken en liepen vervolgens door naar de Rainbow Bridge om aan de Canadese kant Clifton Hill te bezoeken. Clifton Hill is een gebied met allemaal kermisachtige attracties waar je al je tijd en geld in kwijt kan. We belandden in een speelhal waar je geld op een pasje kon zetten en daarmee contactloos een spel kon starten. Het doel daarbij was uiteraard om punten te verdienen die je aan het einde in kon wisselen voor een prul. Het werkelijke doel is natuurlijk om zoveel mogelijk leuke spellen te spelen. Een potje airhockey tussen ons tweeën werd nipt door Jens gewonnen met 6-7-7-6 en 7-6. Voor de gewonnen punten werd en grote stuiterbal gekocht en de resterende punten gaven we weer weg aan een blij kind.

Op een plein bovenaan de straat, die inderdaad op een heuvel ligt, troffen we een Ripley's Believe It Or Not aan. We zijn allebei geïnteresseerd in rariteiten en gingen na de eerder bezochte Ripley's in de wereld ook deze maar eens bekijken. Uiteraard was daar ook de onvermijdelijke langste man ter wereld Robert Wadlow weer te bewonderen en de nodige dieren met extra poten en ogen. Deels was de tentoonstelling ook interactief en daar waren we wel voor te porren.

In de VS mag je pas alcohol drinken wanneer je 21 jaar of ouder bent, in Canada is die leeftijd 18 jaar. Om dat te vieren liepen we een sportcafe binnen om er een biertje te bestellen, ons eerste (en enige?) van de vakantie. Overigens is een sportcafe in Canada een plek waar je sport kan kijken maar kun je er zelf geen sporten als darts, tafelvoetbal of poolen uitoefenen. 

Om een uurtje of vijf hadden we wel genoeg gezien en gingen we terug de grens over om terug naar de parkeerplaats te lopen. Daar wachtte ons de onaangename verrassing van een parkeerboete omdat de parkeerautomaat blijkbaar ons kentekennummer niet goed had geregistreerd. Ik zal een poging doen om de boete te betwisten bij de parkeerinstantie maar ik verwacht er weinig van.

Ons volgende hotel is een Super 8 hotel in Kenmore, niet ver van Buffalo. De kamer is redelijk en ik ben benieuwd hoe het ontbijt zal zijn morgenochtend. 

Het avondeten werd vandaag verzorgd door de Sonic in Kenmore. Niet al te slecht eten maar wel weer een hoop calorieën die we binnenkregen. Toch heb ik het idee dat het met gewicht wel meevalt momenteel, maar dat zal ik pas weten als ik thuis op de weegschaal ga staan.

Dag 8: Waldameer Waterworld in Erie

Dinsdag 18 juli 2023

De verwachting was dat het vandaag zonnig weer ging worden en als dat stand hield zouden we de dag doorbrengen in het Waldameer Park & Water World, een pretpark en waterpark in een. De weersvoorspelling kwam uit en we besloten naar het waterpark te gaan. Het ontbijt was vandaag wel uitgebreid, vermoedelijk omdat er veel gasten na het weekend zijn vertrokken. Omdat Waldameer pas om 11 uur open gaat deden we het rustig aan de rest van de ochtend. We kozen ervoor om alleen het waterpark te bezoeken en niet het pretpark.

Om 11 uur zaten we in de auto om eerst bij de Walmart een lunch te halen: wraps en een stokbrood met rosbief. Een half uurtje later reden we de parkeerplaats van het park op. Het was er al redelijk druk en omdat we geen meegebracht eten mochten meenemen het park in aten we eerst onze broodjes op en zochten daarna zonnebedjes uit bij het golfslagbad. De zon is fel en de lucht onbewolkt dus we zorgden dat we ons goed hadden ingesmeerd met factor 50 zonnebrandcrème, ook al was de temperatuur niet hoger dan 24 graden vandaag. Dat is in ieder geval een stuk koeler en aangenamer dan de temperaturen van boven de 40 graden die momenteel in Zuid-Europa worden gemeten.

De glijbanen in het waterpark zijn stuk voor stuk de moeite waard om uit te proberen. We hebben alle glijbanen structureel afgewerkt en namen daarna een pauze met een Dipping Dots als versnapering om af te koelen tijdens het zonnen op de bedjes. Daarna gingen we voor de tweede ronde glijbanen.

Het park zou pas om 19 uur sluiten maar we hadden genoeg gedaan en gezien en besloten terug te keren naar het hotel. Jens merkte dat hij op sommige plekken toch meer had moeten smeren omdat de huid daar naar rozerood was verkleurd door de zon. Hij had er gelukkig geen last van en de aftersun verzachtte de effecten verder.

Voor onze tour langs de fastfoodrestaurants bezochten we vandaag de Wendy's. Opnieuw hamburgers, patat en frisdrank, hetzelfde als alle andere restaurants. De Frosty milkshake was zo dik dat je die niet door een rietje kon drinken. Uiteindelijk hebben we die, misschien was dat zelfs de bedoeling, met een lepel naar binnen gewerkt. Morgen reizen we verder naar onze volgende bestemming: Buffalo en de Niagara watervallen.

Dag 7: Geneva-on-the-Lake

Maandag 17 juli 2023

De oorspronkelijke planning was om vandaag de Amish Trail te boeken en af te leggen maar de recensies over de trail op diverse internetsites zijn niet zo heel positief. Bovendien bevindt het meest interessante deel  van de Amish-gemeente zich in en rondom Lancaster in de buurt van Washington. En deze regio hadden we gisteren al achtergelaten en terugkeren was geen optie. Dan maar wat anders bedenken voor vandaag en als dat niet lukte dan zouden we er een rustdag van maken vandaag. Mogelijke opties die we konden bedenken waren: een nieuwe poging tot een VR-ervaring, een shooting range, bijlgooien, karten of gewoon een rondje rijden door de omgeving. De meeste attracties waren vandaag (maandag?) gesloten of te ver uit de buurt. Op een website troffen we het Adventure Zone Park aan in het stadje Geneva-on-the-Lake, op zo'n 70 mijl van ons hotel. De entree van het park was gratis en je betaalde er per attractie, een soort kermis dus maar dan met grotere attracties. We besloten de gok te wagen een een bezoek aan dit park te brengen.

Het attractiepark was kleiner dan we dachten maar de attracties zagen er uitdagend uit. Bij binnenkomst in een grote Arcade-hal kon je de kaartjes voor de attracties kopen en we kozen voor een combi-ticket voor drie attracties: minigolf, karten en een escaperoom. Jens daagt me graag uit en we besloten van elk onderdeel een wedstrijdje te maken. Het golfen werd gewonnen door mij met een verschil van twee slagen. De verschillende holes waren overigens behoorlijk verraderlijk door de soms nauwelijks zichtbare hoogteverschillen. Ballen rollen daardoor niet altijd naar waar je ze schiet, maar dat is de charme van het spel.

Het karten ging over 7 rondjes op een korte en bochtige baan. Jens nam meteen een kleine voorsprong en gaf deze niet meer af, ook niet toen hij werd gehinderd door een achterblijver. Dit onderdeel werd eenvoudig gewonnen door Jens: 1-1. Het karten hadden we allebei zo leuk gevonden dat we met elkaar afspraken om dit in Nederland nog een keer over te doen op een buitenbaan met grotere karts.De lengte van Jens blijft overal voor verbazing zorgen. Een verbaasde vraag van een Amerikaan bij het karten: How do you guys fit into these things?.

De escaperoom was niet meer dan een keet die in twee ruimtes was verdeeld met elk hun eigen thema voor een escapespel. Omdat de airco in de 'wijnkelder'themaruimte niet werkte kozen we voor de 'prison break' variant. Het doel was om in 15 minuten vijf opdrachten uit te voeren en de gevraagde cijferslotcodes te vinden. De een las vanaf een stoel 'buiten' de gevangenis de hints voor en de ander zat in de gevangenis om de codes te vinden en de sloten te openen. Met nog ruim een minuut op de klok hadden we de puzzels opgelost en stonden we weer buiten. De spelleidster dacht dat we hadden opgegeven en wilde de oplossing gaan uitleggen. Toen we haar vertelden dat dat niet nodig was omdat we alles hadden gevonden stond ze met grote verbazing te kijken. Ze zei dat zolang zij daar werkte het nog nooit iemand was gelukt om in een kwartier de escaperoom op te lossen, laat staan met zelfs nog een minuut op de klok resterend. Als beloning kregen we elk 25 tokens die we in de arcade in konden inwisselen voor prijzen. Omdat we allebei de winnaar waren voor dit onderdeel was onze eindstand een mooi gelijkspel: 2-2.

Omdat je voor 50 tokens alleen prullaria kan krijgen besloten we wat extra tokens te verdienen op de diverse gametoestellen. De muntenschuiver leverde het meeste op en het potje airhockey kostte alleen maar geld en leverde ons geen tokens op. Uiteindelijk hadden we ruim 900 tokens verzameld en konden we een minivariant van het Mexican Train-spel ruilen voor 850 tokens. Het wisselgeld aan tokens gaven we weg aan een blij verrast kind. We hadden genoeg gezien en gedaan en keerden terug naar ons hotel.

Gisteren hadden we vanuit Five Guys aan de overkant het restaurant S&S Buffet al gespot. Volgens de website van het restaurant is het een soort Golden Coral, die we in 2018 in Florida hebben bezocht, waar je voor een laag vast bedrag gebruik kan maken van het buffet. We besloten daar vandaag te gaan eten. Het eten was er prima en voldoende gevarieerd. Bij het vertrekken maakten we nog een praatje met een ouder oosters personeelslid die zich afvroeg wat we als toeristen in een gat als Erie te zoeken hadden. We legden uit dat het op de route van onze rondreis lag en dat we het graag een keer wilden bezoeken. Het plaatsje is heerlijk rustig inderdaad en er zijn volop eetgelegenheden en winkels in de buurt. Als het mooi weer is morgen gaan we een dagje zwemmen in het Waldemeer Park in Erie.

Dag 6: Jarige Jens en de lange rit naar Erie

Zondag 16 juli 2023

Vandaag is Jens ook in de VS jarig. Hij is eindelijk tiener-af en mag zich vanaf nu een twintiger noemen. De felicitaties stroomden binnen op zijn social media, maar het zal voor hem een van de saaiste verjaardagen ooit worden want we gaan vandaag voornamelijk uitsluitend in de auto zitten en een flink stuk gaan rijden. Een cadeau van mij heeft hij ook nog niet gehad. We hebben afgesproken dat hij onderweg wat uit mag zoeken als hij wat ziet en als dat niet lukt wil hij graag een exclusief Real Madrid-shirt van me. Tot op dit moment waren daarin nog niet geslaagd. We gaan onderweg wel een gebakje eten ergens in een gelegenheid om het gevoel van jarig zijn toch nog wat vorm te geven.

Het ontbijt in het Pentagon hotel was opnieuw een drama. Er waren veel te weinig zitplaatsen en al om half 9 waren de meeste etenswaren al op. Een boterham met ei en wat muffins waren nog wel verkrijgbaar en dat was ons ontbijt voor de dag. Na het uitchecken zetten we de route in naar Shanksville PA, waar we het monument voor de gecrashte United93 vlucht zouden bekijken. Na de Twin Towers en het Pentagon konden we daarmee de derde en laatste crashsite van de 9/11-kapingen bezoeken.

Na bijna drie uur rijden bereikten we op een regenachtige route het Visitors Centre van het U93 monument. Op het moment dat we de auto uitstapten scheen de zon al weer. Via CNN was te horen dat in Pennsylvania en New York extreem weer voor veel overstromingen had gezorgd. Blijkbaar reizen wij de zon achterna want her en der liet men ons weten dat het de afgelopen vreselijk slecht weer was geweest in de omgeving en dat het weer nu aan het verbeteren was. Het monument bestond uit een kleine tentoonstelling van feiten en verhalen over de kaping en voorwerpen die op de crashsite waren gevonden. Buiten was er een mogelijkheid om een hike-trail te volgen tot vlakbij de crashlocatie. Wij kozen ervoor om de locatie, gemarkeerd door een grote kei, op afstand te bekijken en daarna onze route te vervolgen.

Voor het verjaardagstaartje voor Jens hadden we gekozen om het winkelcentrum Ross Park Mall in Pittsburgh te bezoeken. Jens nam het stuur over en rond theetijd liepen we de Cheesecake Factory in het winkelcentrum binnen. We kozen beiden voor een punt cheesecake en een milkshake met schandalig veel calorieën, maar ach, Jens is maar een keer in het jaar jarig.

Ter ontspanning en omdat Jens er mogelijk zijn verjaardagscadeau zou vinden liepen we de winkels in de Mall af maar keerden onverrichter zake terug naar onze auto. Het resterende traject naar het Cobblestone hotel in Erie zou nog maar twee uur in beslag nemen en rond 18 uur arriveerden op de plek waar we drie dagen aan verblijven. De kamer is heerlijk ruim en de bedden zijn queen-size dus aangenaam groot.

Omdat Jens op zijn verjaardag mocht kiezen waar we gingen eten werd door hem besloten dat het Five Guys zou worden. Nog vol van de cheesecake van vanmiddag namen we niet de grootste porties en deelden we een -bekertje- patat.

Dag 5: Washington DC

Zaterdag 15 juli 2023

Opnieuw werd er een hete dag voorspeld: het zou 34 graden gaan worden in Washington.  De geplande open bustour leek ons niet langer zinvol omdat de bezienswaardigheden zich vrij dicht bij elkaar en op loopafstand van elkaar bevonden. We zouden alleen van het hotel naar een parkeergarage in het centrum van Washington hoeven te rijden en daarvoor hadden we natuurlijk al de huurauto tot onze beschikking. Na een snel en karig ontbijt reden we naar de stad op zoek naar een van de vele garages rondom het Witte Huis. Dat bleek in zijn geheel niet mee te vallen omdat de meeste garages vandaag, op een zaterdag(!), waren gesloten. Op een grotere afstand dan ons lief was konden we eindelijk een garage inrijden die was gelegen onder een winkelcentrum. 

De wandelroute zou voor ons gaan lopen naar het Witte Huis, vervolgens naar het Washington Monument, dan langs het WW2 monument en langs het water naar de Lincoln Memorial. Vanaf daar gingen we nog wel bedenken hoe we de dag verder in zouden willen vullen. 

Na de halve regendag van gisteren liet de zon zich vandaag nog niet zien. De atmosfeer was echter drukkend en vochtig waardoor zelfs een klein stukje wandelen al binnen no-time bezwete kleding opleverde. Dat mocht de pret verder niet drukken en na het aanschouwen van het Witte Huis op grote afstand, het Washington Monument van dichtbij, trakteerden we ons op een ijsje bij het beeld van Lincoln. De verkopers maakten graag een praatje met ons over de verschillen tussen Europa en de VS en verbaasden zich erover dat we geen Luxemburgs spraken terwijl dat land zo dichtbij Nederland lag.

We besloten de warme buitenlucht te verlaten en ons heil te gaan zoeken in het National Museum of American History, een van de gratis musea van het Smithsonian Instituut. De gekoelde lucht binnen voelde eerst aan als een ijsblok op onze natte kleding maar voelde al snel aangenamer. Het museum van drie verdiepingen liet een zeer gevarieerd beeld zien van de grote gebeurtenissen in de Amerikaanse geschiedenis op elk mogelijk vlak: techniek, volkeren, politiek, kunst en nog veel meer. Zelfs een stukje Nederlandse geschiedenis kwam voorbij toen de kolonisatie van het noordoosten en de handel met Europa aan de orde kwam. 

Hoewel het vooral mijn wens was om musea te bezoeken keek Jens overal nieuwsgierig mee. Ook toen ik voorstelde om een tweede museum, degene over de natuurgeschiedenis van Amerika, ging hij zonder mokken mee naar binnen. Dit museum liet ons vooral de diverse flora en fauna zien die Amerika rijk is en de fossielen van dieren die er ooit geleefd hebben maar ondertussen zijn uitgestorven. 

 Halverwege de middag hadden we genoeg gezien van Washington en besloten we de rest van de middag te chillen in de hotelkamer. In Nederland was het ondertussen al de volgende dag en werd Jens door Esther gefeliciteerd met zijn 20e verjaardag! Hier moet hij nog zes uurtjes wachten.

Gisteren stelde Jens voor om te gaan eten bij Olive Garden, een Italiaans restaurant met een goede reputatie. Vandaag voegden we het woord bij de daad en bestelden we in het restaurant allebei een andere pasta-met-kip gerecht. Overheerlijk, maar we moesten ons haasten omdat we de voorstelling van de nieuwste Mission Impossible film in de plaatselijke AMC-bioscoop wilden halen. We kochten de kaarten aan de balie en hadden gelukkig nagenoeg de laatste plaatsen, op de voorste rij. Dit bood ons niet het beste uitzicht op het scherm maar we zaten wel in leren stoelen waarvan je electrisch een beensteun uit kon klappen. Vorstelijk half liggend hebben we bijna drie uur lang zonder pauze naar een spannend actieverhaal gekeken.