De laatse dag. Dag 19.

maandag 27 augustus

Helaas breekt ook ooit de laatste dag van een vakantie aan. Vandaag pakken we onze koffers definitief in voor de terugreis naar Nederland. Maar eerst gaan we nog wat inkopen doen in het Sawgrass Mills winkelcentrum in Sunrise, zo'n 40km van ons hotel in Fort Lauderdale.

Het complex is enorm en we zijn er net voor openingstijd om alvast wat rond te neuzen. Als het 10 uur is kopen we bij de eerste de beste kofferwinkel een klein koffertje om al onze verse inkopen in te kunnen vervoeren. De twee koffers die we mee hebben genomen uit Nederland zitten bomvol en dan past nog niet alles er in, dus een extra koffertje is geen overbodige luxe.

Omdat ik om half 1 richting Miami wil rijden om de auto voor twee uur in te kunnen leveren hebben we 2 en een half uur om te winkelen, maar we komen uiteindelijk met een paar frutseltjes weer buiten.

Nog even aftanken voor het inleveren van de auto kost ons extra dollars omdat de benzinestations vlakbij de verhuurbedrijven bloedprijzen vragen ($3,99 tegenover $2,70 normaal). Het zou verstandiger zijn geweest om dat enkele kilometers eerder te hebben gedaan, maar omdat de tijd al krap wordt nemen we het verlies maar. Omdat we bij het inleveren van de auto bij Alamo wat kleine kritische puntjes hebben over de auto krijgen we een tegoedbon mee voor de volgende gelegenheid dat we bij bij Alamo huren en dan twee klassen hoger krijgen aangeboden dan waarvoor we betalen. Dat is dan weer een meevaller.

De vlucht naar Frankfurt in een Airbus A380-800 van Lufthansa verloopt op tijd en slechts in 8 en een half uur. Slapen in een vliegtuig lukt ons alle drie niet zo goed, waardoor we redelijk gebroken aankomen op de tussenbestemming. In Frankfurt is er nogal wat gedoe met de securitycheck en worden we het hele complex rondgestuurd om uiteindelijk nog net onze aansluitende vlucht naar Amsterdam te halen.

Da vakantie zit er op en we hebben een fantastische tijd beleefd. We hebben veel gezien en veel gedaan en het avontuur wat we misten de afgelopen jaren is ruimschoots gecompenseerd. Wat we volgend jaar naar toe gaan? Daar gaan we heel hard over nadenken, maar we komen ooit zeker nog eens terug in Florida.

Opnieuw Volcano Bay. Dag 18.

zondag 26 augustus

De eerste poging een geslaagde dag bij Volcano Bay af te ronden is mislukt en omdat we kaartjes hebben voor twee extra dagen bij de Universal parken gaan we vandaag nogmaals naar dit waterpark. Zoals elke morgen is het prima weer en laden we gelijk de koffers in de auto omdat we vanavond doorrijden naar Fort Lauderdale, waar we een nachtje verblijven in het Ocean Sky hotel aan de boulevard. Fort Lauderdale ligt niet ver van Miami International Airport, waar we morgen helaas onze vakantie gaan beëindigen.

Vlakbij ons hotel staat het gebouw waar ik 24 jaar geleden heb verbleven tijden het WK voetbal in Amerika. Het gebouw, voorheen een Ramada hotel, staat er nog maar wordt zo te zien niet meer gebruikt. De foto die er destijds van me is gemaakt wil ik opnieuw maken, op dezelfde plek, in dezelfde pose. Het resultaat mag er zijn.

 

Met een vers belegd stokbrood van Walmart begeven we ons weer naar Volcano Bay. Omdat we met eigen vervoer komen vandaag zijn we er op tijd om een bedje met parasol te bemachtigen. Het golfslagbad is als eerst aan de beurt en daarna wil Jens het wagen om de Ko'okiri Body Plunge te maken, een vrije val in een verticale doorzichtige koker die met een rotvaart eindigt aan de voet van de vulkaan. We hebben nu genoeg tijd om de lazy rivers in zwembanden en in reddingsvesten een aantal keren rond te gaan en we gaan met zijn drieën in de Maku Puihi. De vorige keer in Volcano Bay was de Honu ika Moana al gesloten vanwege het naderende onweer voordat wij aan de beurt waren. Deze keer wagen Jens en ik een nieuwe poging en komen uiteindelijk na 150 minuten wachten aan de beurt. Het wachten blijkt ook nu weer zeer de moeite waard.

Ondertussen zijn we ondanks het insmeren met een hoge beschermingsfactor behoorlijk rood aan het worden en moeten wel uit de zon. Gelukkig verdwijnt de zon al weer op het gebruikelijke tijdstip en verlaten we het park richting Fort Lauderdale. 

Onderweg verlaten we de I-95 om in een Service Plaza nog maar eens een snelle snack te scoren bij Wendy's. Opvallend is dat men in Florida de afslag naar een plaza vaak ook aan de linkerkant van de weg aantreft. Op zich niet zo vreemd als je bedenkt dat er geen snelle of langzame baan bestaat op de snelweg omdat iedereen elkaar links en rechts in mag halen en het daarom even makkelijk is om rechts of links in te voegen. 

Het hotel Ocean Sky Resort is verreweg het meest luxe hotel wat we deze vakantie hebben geboekt. Het uitzicht vanaf de 9e verdieping op de zee is erg mooi en de bedden slapen heerlijk. 

St. Augustine. Dag 17.

zaterdag 25 augustus

We vertrekken op tijd uit ons hotel richting St. Augustine, het oudste stadje van Florida. We weten vooraf niet precies wat we daar gaan doen of wat we gaan bekijken, maar we laten ons inpireren door de omgeving en het moment. Jens ziet deze 'saaie' trip na een paar spannende dagen bij Universal niet echt zitten, maar wij vinden het een must op onze rondreis. Vanuit Celebration is het een uurtje of twee rijden en we schatten in dat er geen tijd meer is om onderweg te stoppen bij Daytona Beach omdat we op de terugweg langs de Vineland Premium Outlets in Orlando willen.

Aangekomen in St. Augustine weten we op een afgelegen parkeerplaats een plekje te vinden en wandelen we eerst langs de kunstgalerieën op King Street, waar ze prachtige glasblaaskunst verkopen. We laten ons niet verleiden tot een aankoop en lopen door, langs oude houten gebouwen, richting het Castillo de San Marcos. We worden daar meteen getrakteerd op een ceremonie waarbij soldaten in klederdracht een oud kanon afschieten. Een flinke knal, dus het advies om afstand te bewaren hebben we wijs opgevolgd.

We lopen vervolgens langzaam terug door  St. George Street, waar het bruist van de folklore bij oude huizen en winkeltjes. 

Omdat het snel smoorheet wordt in de windstille straatjes gaan we veel winkeltje-in winkeltje-uit.

Na een paar uurtjes laten we St. Augustine en maken we ons op voor een middagje shoppen in een Premium Outlet in Orlando. We zijn er pas laat in de middag en stormen meteen een Levi's store binnen. Shoppen is vandaag vooral voor de lol, we komen niet meteen iets dringend tekort in onze kasten thuis, maar de prijzen maakt het wel erg aantrekkelijk om iets aan te schaffen. Jens en Esther focussen zich op schoenen, terwijl ik op zoek ben naar nieuwe sportkleding. Uiteindelijk lopen we allemaal met minstens een paar nieuwe schoenen. Jens kan niet kiezen uit twee paar snelle patta's en besluit dan zelf het andere paar te kopen, terwijl Esther het duurste paar voor hem koopt.
In de Nike-store komen we ons eigen Dafne Schippers tegen, levensgroot op de muur bij de ingang. Toch een stukje Hollands Glorie in dit verre oord

Door het shoppen vergeet je snel de tijd en is het al half tien als we snel even een fastfoodje scoren bij de Mac.

Islands of Adventure. Dag 16.

vrijdag 24 augustus

Het derde park van Universal Studio's, Islands of Adventure, is vandaag aan de beurt. We doen opnieuw eerst de Walmart aan om belegde stokbroden te halen voor de lunch. Omdat de shuttlebus pas om half 12 vertrekt vanaf het hotel, gaan we met ons eigen auto naar het park. Deze keer onthouden we wel waar we de auto parkeren en we lopen meteen door naar het einde van Universal Studio's, waar we ons met de Hogwarts Express laten vervoeren naar Islands of Adventure. Een spannende rit waarin er van alles te zien is in de trein en erbuiten.

Als we aankomen staan we onmiddellijk in Hogsmeade Village, het fantasiestadje uit de Harry Potter boeken. Op de daken ligt sneeuw terwijl we zo ongeveer smelten in de zon.

Uiteraard wil Jens zoveel mogelijk achtbanen verkennen, terwijl wij ons willen laten verbazen in de rides. De meest spectaculaire attractie is volgens de kenners Harry Potter and the Forbidden Journey en daar gaan we ook meteen voor in de rij staan, zolang deze nog niet oneindig lang is. We zijn vrij snel aan de beurt en worden weer meegenomen in een spectaculaire fantasierit door Zweinstein, die ons voert langs draken, slangen en achter Harry aan door de zwerkbal-arena. 

De achtbaan Flight of the Hippogriff is een stuk minder spectaculair en zo tam dat ook Esther en in durft. Het wachten van een half uur wordt afgesloten door een enkel achtbaanritje van amper 30 seconden. Maar goed, kunnen we die ook weer afstrepen.

De wachttijden lopen nu snel op en we besluiten nog snel even binnen te lopen bij de show Poseidon's Fury, die eindigt in een water een vuur gevecht tussen de Griekse god van de zee Poseidon en zijn slechte rivaal Lord Darkanon. 

Als we de show verlaten is het lichtjes gaan regenen; een prima gelegenheid om te gaan lunchen.

Na de lunch komen we in de wereld van Dr. Seuss terecht. Daarvan hebben we alleen de Cat in the Hat ride bezocht en heeft Esther rondjes gedraaid in de draaimolen. 

Jens had ondertussen de Incredible Hulk Coaster gespot en in daarvoor in de rij gaan staan. Tijdens het wachten hebben wij een aantal keren de drinkbeker gevuld bij de oplaadpunten. Een beker kost 15 dollar en kan daarna per dag twaalf keer worden gevuld. Dezelfde beker kan de volgende dag opnieuw worden geactiveerd voor 8 dollar en kon daarna de rest van de dag steeds opnieuw worden gevuld met tussenpozen van minimaal tien minuten.

Met zijn allen hebben we vervolgens Skull Island: Reign of Kong, The Amazing Adventures of Spiderman en Jurassic Park River Adventure beleefd. Dudley Do-Right's Ripsaw Falls is door Jens en mij bezocht en staat garant voor een compleet nat pak en dat betekende dat we wederom halfnat terug naar het hotel konden. 

Inmiddels was het al laat en donker en hebben we even snel gegeten bij een Golden Corral, een all-you-can-eat restaurant met een uitgebreid buffetmenu voor een redelijke prijs. Ook daar kwamen we weer Nederlanders tegen, die overigens zelf weinig langgenoten hadden ontmoet in Florida de afgelopen twee weken. We gaan op tijd naar bed want morgen hebben we een lange rit naar St. Augustine voor de boeg. 

Volcano Bay. Dag 15.

donderdag 23 augustus

Twee dagen achter elkaar door een pretpark struinen trekken we niet meer, daarom gaan we vandaag naar Volcano Bay, het nieuwe waterpark behorende bij het Universal park. Het is zonnig als we vertrekken met de gratis shuttlebus en nog geen uur later lopen we door de poorten van Volcano Bay.

We zoeken een drietal beschikbare ligstoelen uit op het ministrand en duiken meteen het water in aan de voet van de vulkaan. Even daarna wordt de golfslaggenerator geactiveerd en staan we mee te deinen op het ritme van de golven.

Met de handige TapuTapu polsbandjes is het mogelijk je in te schrijven voor een virtuele wachtrij voor attracties waar een lange wachttijd voor geldt. De wachttijd voor de Honu Ika Moana is 150 minuten dus besluiten we ons als eerste voor deze attractie virtueel in de wachtrij te zetten. Ondertussen hebben we de tijd om andere attracties te bezoeken. De Kopiko Wai Winding River en de Puihi of the Maku Puihi Round Raft Ride komen nog aan de beurt voordat het weer begint te betrekken en alle attracties uit voorzorg voor blikseminslag worden gesloten. We nemen weer plaats op onze ligbedjes om de meegebrachte broodjes op te eten als het lichtjes begint te druppelen. De druppeltjes worden druppels en het volgende moment breekt er een enorme hoosbui los. De rugzakken, de handdoeken en wijzelf raken in no time doorweekt en we hopen dat het weer snel omslaat naar een toestand die het toelaat om de attracties weer te openen. De komende drie uur hebben we daarop tevergeefs gewacht en we zijn er eigenlijk ook wel klaar mee. Omdat het geplande bezoek aan Kennedy Space Center met een meerderheid aan stemmen is weggestemd hebben we extra dag waarop we nog eens een poging kunnen wagen Volcano Bay te bezoeken. De Honu hebben we niet gered vandaag en we willen deze beslist hebben gedaan. Jens heeft zich bovendien al helemaal gefocust op de Ko'okiri Body Plunge.

Met de shuttlebus worden we afgezet bij ons hotel en duiken we snel onder de douche. In de buurt is een Outback Steakhouse restaurant gespot en we rijden daar in een paar minuutjes naar toe.

Bij het Australische Outback serveren ze heerlijke vleesgerechten, iets waar Jens al een poosje op zit te hopen. We bestellen als voorgerecht de Bloomin' Onion, een 'bloem' gemaakt van gepaneerde partjes ui geserveerd met een pittig sausje.

De lendebiefstuk met gepofte aardappel en broccoli met kaas en de rundermedaillons met frietjes smaakten heerlijk maar we zaten ook meteen vol.  Een toetje zat er niet meer in en we verlieten Outback om terug te keren in ons hotel.

Universal Studio's. Dag 14.

woensdag 22 augustus

Het ontbijt in ons nieuwe onderkomen was aanzienlijk minder gesorteerd en minder van kwaliteit dan die we kregen in de twee Quality Inn's. Desondanks hebben we flink ontbeten omdat we een lange dag voor de boeg hebben. Rond 9 uur vertrekken we naar de Universal Studio's in Orlando, een half uurtje rijden vanaf ons hotel. Het weer is prima en bij aankomst kunnen we onmiddellijk langs de vingerscan-poortjes en bevinden we ons tussen de glitter en glamour van de Universal Studio's.

Esther en ik willen het liefst in zoveel mogelijk 'rides' terwijl Jens vooral in de achtbanen wil. Helaas voor hem is er slechts een echte achtbaan en daarvan is de wachttijd al flink opgelopen. We besluiten eerst in de rij te gaan staan bij Shrek 4-D. De wachttijden zijn aan het begin van de dag het langst en ondanks het slim kiezen van de route m.b.v. de wachttijden-app van Universal ontkomen we er niet aan dat we een flinke poos in de hete zon staan. De voorstelling maakt het wachten dubbel en dwars waard en na deze attractie bezoeken we vervolgens Transformers: The Ride 3D, The Simpsons Ride, Animal Actor's on Location en Men in Black Alien Attack. Het is inmiddels al halverwege de middag als de Diagon Alley binnenlopen in de wereld van Harry Potter. Deze wonderlijke en sprookjesachtige locatie is een stuk koeler omdat er vele gekoelde winkeltjes open staan.

Jens wil na het winkeltjes kijken toch eindelijk wel eens in de achtbaan Hollywood ip Ride Rocket, die een poosje gesloten was omdat er zojuist een bui was gevallen. Wij bleven staan voor de parade van 5 uur, die na een kwartiertje al voorbij was. Jens was ook snel terug omdat hij na het heropenen van de achtbaan als eerste aan de beurt was. Omdat ik me eerder had aangemeld voor de virtuele wachtrij voor de Jimmy Fallon's Race Through New York konden we daar zonder wachttijd naar binnen. De rides zijn stuk voor stuk adembenemend en de sfeer betoverend.

Ondertussen zijn we gaar geworden van het wachten en moe van het slenteren en besluiten we terug te lopen naar de garage. Het kostte nog wat moeite om de auto terug te vinden, omdat we niet precies hadden onthouden op welke verdieping we de auto hadden achtergelaten.

De prijzen voor eten zijn erg hoog in de attractieparken dus leek het ons verstandig voor morgen wat broodjes te kopen bij de Walmart. Morgen gaan we waarschijnlijk met de shuttlebus naar Vulcano Bay om daar lekker een dagje te dobberen en te glijden.

St. Petersburg en de Tampa Bay Rays. Dag 13.

dinsdag 21 augustus

Op de afgesproken tijd meldde de verhuurster Sandra zich vandaag bij onze villa om de eindinspectie uit te voeren. We kregen onze volledige borg terug en hoefden minder dan 20 dollar te betalen voor de extra energie die we hadden verbruikt. Omdat we alles al hadden ingepakt en opgeruimd hadden besloten we bij IHOP te ontbijten. Ter plekke gearriveerd beseften we ons voor het eerst pas goed hoe ongezond Amerikanen eten. De gemiddelde klant droeg een maatje meer en gelet op het aantal calorieën wat er werd geserveerd was dat nauwelijks verbazingwekkend te noemen. Het ontbijt is er heerlijk overigens, de pancakes van IHOP smaken geweldig. Lekkere koffie geserveerd krijgen in een restaurant blijft hier wel een dingetje.

We rijden verder naar St. Petersburg en passeren onderweg de indrukwekkende Sunshine Skyway Bridge, een 7 km lange brug die een hoogte bereikt van 131 meter.

Voor een van de laatste kansen om een alligator te zien in het wild gaan we naar het Boyd Hill Nature Preserve. Het park ligt midden in het stedelijk gebied van St. Petersburg en we verwachten er niet veel van, laat staan dat we er een alligator gaan tegenkomen. Voor de zekerheid vragen we het eerst bij de receptie van het park en men kon ons verzekeren dat we er eentje te zien zouden krijgen. 

Voor de rondleiding door het park namen we de tramtour. Onze gastvrouw was Elly uit New Jersey, die ons enthousiast alles over de flora en fauna van het park vertelde. Ze kon ons inderdaad een plek laten zien waar een moederalligator met minstens 13 jongen zou moeten rondzwemmen. We hadden geluk en zagen de moeder onder de brug waarop we stonden door zwemmen. Op een afstandje waren ook enkele jongen te zien, herkenbaar aan een felle gele streep op hun rug. Een bijzonder gezicht.

Om de tijd te overbruggen naar ons avondprogramma hoopten we een mall te kunnen bezoeken in downtown St. Petes. Er werden wel winkels aangetroffen daar maar geen grote malls, zodat we maar een rondje zijn gaan wandelen door het North Straub Park, waar we eekhoorns aantroffen die zich erg dicht bij ons waagden. 

Na een snel diner rijden we door het Tropicana Field basebal stadium om een MLB-wedstrijd tussen de plaatselijke Tampa Bay Rays en Kansas City Royals te beleven. Het stadion is overdekt en gekoeld en blijkt een gigantisch complex met veel foodcourts en fanshops. Een vestje meenemen naar de wedstrijd is geen overbodige luxe, want het kan er best fris worden. We hadden plaatsen gekocht in vak 300, helemaal bovenin en recht achter de thuisplaat, waardoor we een prachtig uitzicht op het veld en een mooi overzicht hadden op het spel. 

Het Amerikaanse volkslied, wat live door de hal galmde, was een kippevelmomentje. Helaas was het stadion nauwelijks gevuld met toeschouwers en kwamen de extra aanmoedigingen vooral van het geluid van de door het publiek meegebrachte koebellen. Omdat honkbalwedstrijden langer duren dan een voetbalpartij en er weinig actie te beleven is, wordt er continu eten gehaald door de toeschouwers. Wij dragen ons steentje bij door Dippin' Dots, bevroren ijsballetjes, te eten uit een kleine plastic baseballcap. 

We verlaten het stadion in de 7e inning omdat we nog een stukje moeten rijden naar ons volgende hotel in Celebration. Als Jens bij een foodstand vraagt om een iets grotere baseballcap waar men patat en kip in serveert, krijgt hij spontaan de cap inclusief de patat en kip voor niks van het personeel! 

Rond half twaalf arriveren we bij Baymont Inn & Suites in Celebration en treffen we gelukkig twee queen-size bedden aan in onze kamer. We pakken onze spullen uit en vermoeid duiken we daarna meteen ons bed in.

Het zalige niks doen. Inclusief slangen. Dag 11 en 12.

zondag 19 augustus

De laatste dagen in de villa willen we het rustig aan doen en vooral heel veel niks doen in en om het zwembad. In de ochtend hebben Jens en ik een stream gevonden om live naar de wedstrijd van AZ te kijken. Ook op vakantie blijven we het team volgen en gelukkig viel er opnieuw een winst te noteren en staat AZ nog steeds bovenaan.

Over het algemeen zijn de ochtenden en de voormiddagen in deze periode overwegend zonnig en breekt in de loop van de middag een stortbui los. Een bijzonder gezicht omdat het flink tekeer kan gaan als het regent. Als de bui voorbij is kan het zomaar weer kraakhelder en zonnig zijn.
Het is weekend en dan hebben onze buren hun feestmuts opgezet. Sinds vrijdag worden we getrakteerd op Zuid-Amerikaanse klanken over de schutting en is het er een drukte van belang. Rond de klok van 5 wordt het weer stil naast ons en is het feest voorbij.

's Avonds hebben we nogmaals een rondje shoppen gedaan langs de Walmart en The Home Depot. Die laatste is een bouwmarkt met een tuincentrum gecombineerd, en een beetje IKEA. Je blijft je verbazen over de omvang van alles en de typisch Amerikaanse producten die je er aantreft.

Vijftig meter
 chips

WWF actiefiguren

maandag 20 augustus

Vandaag is de laatste volle dag dat we in de villa verblijven; morgenvroeg komen om 9:00 de inspectietroepen controleren of alles nog heel is en dan dienen we voor 10:00 het huis te hebben verlaten.

Omdat het opnieuw zonnig is buiten en we geen spannende plannen hebben voor vandaag gaan we wederom een dagje zonnen, zwemmen, e-readen en Netflixen. Jens en ik volgen beiden de oude serie Prison Break en Esther leest een boek op de e-reader.

Als we 's middags lekker in ons ligstoelen bij het zwembad zitten roept Esther plotseling: "Ik zie een slang!". Als ik kijk zie ik inderdaad dat een zwart slangetje van ongeveer een meter lang ons zwembadkooi is binnengekropen, vermoedelijk onder de tuindeur door. Als volleerde Freekjes Vonk pakken we het schepnet en dwingen de slang richting een tuindeur te kruipen. Hoewel deze slang er niet gevaarlijk uitziet nemen geen risico en klim ik op een muurtje om het tuinhek open te klikken. Jens drijft de slang daarna over de drempel en met een straal water uit een waterpistool op zijn kop maakt de slang zich uiteindelijk uit de 'voeten'. Achteraf horen we van verschillende mensen dat het waarschijnlijk om een 'black racer' ging en die zijn gelukkig niet gevaarlijk.

We hebben blijkbaar slim inkopen gedaan voor deze week want we zijn in de meeste gevallen precies door onze voorraad heen. Alles wat houdbaar is gaat mee in de auto naar onze volgende bestemming.

Morgen vertrekken we richting St. Petersburg, waar we onder meer een honkbalwedstrijd van de Tampa Bay Rays gaan bezoeken. Als het lukt proberen nog een glimp op te vangen van een alligator in het Boyd Hill Nature Preserve. Mocht men ons bij de ingang al kunnen vertellen dat dat vergeefse moeite is bezoeken we het Dali museum of nemen we een kijkje in het stadscentrum. Alle opties staan nog open en we besluiten morgen wel wat het gaat worden.

Fietsen op Sanibel. Dag 9 en 10.

vrijdag 17 augustus

Jens voelt zich vandaag niet helemaal lekker: hij heeft hoofdpijn en hij is ook nog eens misselijk. We besluiten er dan maar weer een rustig dagje van te maken en lekker in het zonnetje bij ons zwembad te gaan liggen. Jens duikt zijn bed weer in en in de loop van de dag voelt hij zich al weer een stuk beter. Slechts 's avonds zijn we met zijn drietjes nog even de deur uit geweest om wederom boodschappen te doen en om een frappe te scoren bij de Mac.

Deze rustdag is een mooie gelegenheid om enkele persoonlijke observaties te delen.

In Florida is het erg prettig om je in het verkeer te begeven. De wegen zijn doorgaan netjes onderhouden en de afslagen worden duidelijk en ruim van tevoren aangegeven. Het vergt enige gewenning, maar het links en rechts inhalen terwijl iedereen zoveel mogelijk op zijn eigen baan blijft werkt hier ook prima. Men is erg beleefd naar elkaar toe in het verkeer en asociaal gedrag zoals wij die kennen op de Nederlandse wegen kom je hier niet tegen. De wegen zijn ook schoon, met uitzondering van de vele stukken autoband die naast de weg liggen. Wat ook opvalt zijn de elektriciteitsmasten die je overal ziet. In Nederland hebben we de meeste elektriciteitsleidingen al onder de grond begraven.

De Amerikanen zijn erg geïnteresseerd in ons en vragen ons regelmatig de hemd van het lijf als ze horen dat we helemaal uit Nederland komen. Tijdens onze uitstapjes komen we overigens opvallend veel Nederlanders tegen. Ik vermoed dat de vakantie in ons land een van de laatste is van Europa. Hier zijn de schoolvakanties alweer voorbij en is het rustig overal. 's Avonds zie je weinig mensen op straat. Je ziet wel regelmatig mensen voor hun huis aan het klussen met de garagedeur geopend.
Ook hier maken ze gebruik van kliko's: een voor de verpakkingen en een voor het restafval. Het restafval wordt eerst verpakt in plastic zakjes, die je met tientallen meekrijgt uit de supermarkten. Soms gaat er een dubbel zakje om een enkel artikel. Boodschappentassen doen ze niet aan: niet echt goed voor het milieu.
De supermarkten zijn inderdaad zo gigantisch als vooraf werd beweerd. Zaken als Walmart, Publix en Target bieden van elk artikel minstens 5 verschillende varianten en smaken. Het is een prima gelegenheid om eens wat nieuwe producten uit te proberen.

Het valt duidelijk op dat de gemiddelde inwoner van Florida welgestelder is dan de gemiddelde Amerikaan. In het deel van Florida waar we ons nu bevinden staan veel grote villa's en kom je geregeld golfbanen en medische privéklinieken tegen. In Miami zagen we ouderen waaraan duidelijk esthetisch geknutseld was. 

We gaan ervan uit  dat het bezitten van grote auto's typisch hoort bij de Amerikaanse cultuur, hoewel hier voor mijn gevoel gemiddeld meer mensen een pick-up rijden dan elders in het land. 

We zijn er inmiddels wel achter dat augustus niet de meest gunstige periode is om naar Florida op vakantie te gaan. Het weer is wisselvallig en attracties zijn vaak al gesloten. Dit levert niet alleen teleurstellingen op maar maakt het ook lastig om te plannen. We plannen de uitstapjes nu per dag en laten ons leiden door de informatie die we vinden op het Internet. Morgen gaan we proberen een dagje Sanibel Island te doen.

zaterdag 18 augustus

De dag begint met een stralend zonnetje en we gaan ons plan doorzetten om vandaag Sanibel Island te verkennen. Het plan is verder om daar fietsen te huren en daarmee door het J.N. 'Ding' Darling Wildlife Park te toeren. Daarna willen we op Sanibel Beach gaan zoeken naar bijzondere schelpen. Vanwege de 'Red Tide', een uitbraak van toxische algen langs de westkust van Florida, is het niet mogelijk te zwemmen in de zee, maar we trekken toch zwemkleding aan onder het mom: 'Je weet het maar nooit.'

De fietsen huren we bij Finnimore's, midden op het eiland. De prijs is gunstiger dan op de website staat vermeld: voor 11 dollar per persoon i.p.v. 18 dollar krijgen we voor de rest van de dag een fiets met versnellingen mee. Waarschijnlijk omdat een goed deel van de dag al was verstreken en de prijzen daarop zijn aangepast.

We nemen de lange route van 13 km door het Ding Darling park en bezoeken de verschillende bezienswaardigheden onderweg. Meer dan wat vogels, een krab en wat hagedisjes kregen we niet te zien helaas. 

Bovendien was de inspanning gecombineerd met de hitte slopend en besloten we de fietsen na een paar uurtjes weer in te leveren. 

Met de auto zijn we verder gereden naar het strand bij de vuurtoren op Sanibel. De zee was inderdaad roodbruin gekleurd en nodigde niet uit om een duik in te nemen. Enkele dappere badgasten waagden de stap wel. Esther heeft een kleine verzameling schelpen bijeengeraapt op het strand en Jens vond er een (dode) krab.

Alle drie hadden we zin in een duik in ons eigen zwembad en we zijn daarom snel teruggereden naar de villa. 

Relaxen. Dag 7 en 8.

woensdag 15 augustus

Rond een uurtje of 9 komen de eigenaren Michael en Sandra Detke bij ons langs om de formaliteiten van de villahuur door te nemen en om de borg te innen. Het blijkt een leuk stel dat al 10 jaar in Florida woont en niet van plan is om ooit terug te keren naar Duitsland. Ze geven ons enkele tips voor uitstapjes in de regio en vertrekken weer na een klein half uurtje. De eilandjes voor de kust lijken veel te bieden voor toeristen. De reisgidsen en brochures die hier liggen kunnen ons ongetwijfeld verder inspireren.

De villa nodigt uit om een dagje helemaal niks te doen en lekker te genieten van de zon en het zwembad. Het huis is uitgerust met genoeg zwembadartikelen om ons te vermaken. Het zonnetje is fel en we smeren ons goed in vandaag.

We hebben het idee opgevat om morgen het Myakka River State Park te bezoeken en dan met name Deep Hole, waar we dan eindelijk een krokodil in het wild zouden moeten kunnen zien. De day permits worden dagelijks aan slechts 30 personen verstrekt en wie het eerst komt het eerst maalt.
's Avonds gaan we op tijd naar bed omdat we vroeg op moeten om een day permit te bemachtigen. De reis zal zo'n anderhalf uur in beslag nemen en we hopen er voor acht uur te zijn.


donderdag 16 augustus

Om 5:45 gaat de wekker en hebben we drie kwartier om ons klaar te maken voor de rit naar het Myakka River State Park. Eenmaal onderweg blijkt dat er nog maar 10 km gereden kunnen worden met de auto. Vreemd, omdat een dag eerder de brandstofmeter nog op 130 km stond en we gisteren slechts 6 km hebben gereden. Gelukkig troffen we vrij snel een tankstation aan en gooiden voor 40 dollar benzine in de tank. Ondertussen waren er wel weer tien minuten verstreken en zouden we ruim na achten pas ter plekke zijn.
De grootste teleurstelling kregen we na aankomst in het park, waar ons werd verteld dat Deep Hole in deze tijd van het jaar ontoegankelijk is en daarom gesloten is. Alle genomen moeite en haast vandaag waren voor niks geweest. Het park biedt gelukkig meer dan alleen Deep Hole en dus hebben we de birdwalk en de canopy walk, twee looproutes, genomen om te genieten van de bijzondere natuur in het park.

Het is nog vrij vroeg in de middag als we alles in het park bekeken hebben en we op de terugweg besluiten om af te slaan bij het bord 'Warm Mineral Springs', in de hoop een leuke bezienswaardigheid tegen te komen. Helaas betrof het een thermisch zwemcomplex en zonder zwemspullen wordt het lastig je te vermaken daar.

We rijden terug naar de villa en genieten nog even van het mooie weer voordat er een enorme stortbui neerkomt. Volgens de poolboy, die vandaag het zwembad kwam reinigen, heeft Florida dit jaar uitzonderlijk goed weer in augustus. Normaal gesproken regent en stormt het vaker dan het nu doet. Evengoed kan het nog flink tekeer gaan hier.

Afscheid Miami en de Everglades. Dag 5 en 6

maandag 13 augustus

De weersverwachting voor vandaag nodigde uit om een dagje strand in te lassen. We gaan daarom opnieuw naar Miami Beach. Mocht het weer toch plotseling omslaan dan hebben we als noodplan een bezoek aan het gloednieuwe Frost Science Museum in Miami. Bij Lummus Park leggen we onze handdoeken op het hete zand: het belooft een zonnige en bloedhete dag te gaan worden.

Na een uurtje of drie op het strand besluiten we dat het verstandiger is om niet langer in de felle zon te blijven liggen. Ondanks dat we goed gesmeerd hebben, begint onze huid al langzaam rood te worden. We lunchen in een plaatselijk eetcafeetje en rijden daarna terug richting ons hotel. Onderweg doen we nog even de Walmart aan om wat kleine boodschappen te doen. Terug in het hotel wordt pas duidelijk dat we net op tijd uit de zon zijn gegaan. 's Avonds gaan we naar Pollo Tropical voor een laat diner. De TropiChop Bowl is daar erg lekker en relatief gezond. De rest van de avond blijven we in het hotel om rustig wat te chillen en af te koelen van de zon in ons lijf

dinsdag 14 augustus

Vandaag laten we Homestead definitief achter ons en rvervolgen we onze route richting de villa in Cape Coral. Onderweg verlaten we Tamiami Trail om in Everglades City een airboat trip te maken door de moerassen van de Everglades. Omdat we zowel een stuk door de mangrovebossen als door het moerasland willen varen kiezen we voor Speedy's Airboat Tours. We lijken geluk te hebben want een viertal personen die voor de tocht van 12:00 uur stonden geboekt hebben zich een kwartier voor tijd nog niet laten zien. De eerstvolgende trip is om 14:15 en dat is flink wat later. We kunnen de plek innemen van de afwezigen en nemen vast plaats in de boot. Helaas verschijnen op het laatste moment de vier personen en worden we alsnog verwezen naar de volgende trip. Dat bleek achteraf een prima situatie want er is een flinke bui op komst. In de tussentijd zoeken we een eetcafe op waar we met zijn drieën een mega pizza delen. De wachttijd tot onze trip is op die manier zo om en we kunnen opnieuw aan boord van dezelfde 'piloot': Miles.

Meteen na het wegvaren zien we een drietal manatee's (zeekoeien) naast ons opduiken, waaronder een jonkie. Dat waren meteen ook de laatste dieren die we zouden tegenkomen helaas. De krokodillen lieten zich niet zien vandaag. Wel hebben we een geweldige ervaring gehad met het racen door de moerassen. Jens heeft in een timelaps video vastgelegd hoe dat er aan toeging.

 

Het vervolg van de rit vandaag brengt ons naar de villa in Cape Coral. Het weer lijkt alweer wat op te knappen, echter de zon hebben we vandaag niet meer gezien. We waren alledrie erg benieuwd hoe de villa er in het echt uit zou zien en of alles net zo luxe was als op de website. Ter plekke aangekomen bleek alles er inderdaad prachtig en verzorgd uit te zien. Een ruime villa die van alle gemakken is voorzien: drie slaapkamers met elk een televisie, twee badkamers met toilet en douche, een zwembad, een grote tv en een lekkere hangbank. Een prima plek om het een weekje uit te houden.

Bij de plaatselijke Publix hebben we eerst boodschappen gehaald voor de komende dagen. Het is moeilijk kiezen wat je moet kopen om de smaak van de Hollandse varianten te benaderen, er is zoveel keuze. De macaroni van de avond smaakte net wat anders dan we hadden verwacht maar was niet per definitie minder lekker. 

's Avonds hebben we lekker op de bank vooral niks gedaan.