De dag die je wist dat zou komen (ofzo) is vandaag dan eindelijk daar: de laatste volledige dag in de VS. We hebben nog een stuk van 250 mijl af te leggen naar ons laatste hotel, vlakbij het vliegveld.
Vanuit Atascadero mijden we onmiddellijk snelweg 101 en gaan richting Cambria om opnieuw Highway 1 op te rijden. Deze weg gaat via een bochtig parcours vlak langs de oceaan en biedt geweldige uitzichten in alle richtingen.
Onderweg stoppen we bij een parkeerplek vanwaar we zeeolifanten kunnen bekijken op het strand. Een prachtig gezicht om te zien hoe deze dieren zich voortslepen over het strand en voor de rest weinig anders doen dan slapen en zand over hun lijf te slingeren. In de zee maken een stel zeeolifanten een hoop kabaal tijdens een schijngevecht.
Bij enkele View Points kijken we vanaf grote hoogte uit over strand en zee. Wat roet in het eten gooide op de route was dat er op verschillende plekken wegwerkzaamheden werden uitgevoerd en dat betekende een totale extra reistijd van zeker een uur. Dat was een flinke domper op de planning, die ons een bezoekje aan het kuststadje Monterey en een rustige lunch kostte. Dus keerden we overrichter zake terug toen de bij Monterey aankwamen en bezochten we de Mac voor een snelle en late lunch.
Daarna werd het opnieuw een race tegen de klok om op tijd de auto in te leveren. Hertz sluit om 18:00 en het plan was om Jens en Es eerst bij het hotel af te zetten en dan snel de auto vol te tanken en bij Hertz af te leveren. Na veel nagelbijten in de files stond ik om 17:45 voor de neus van de Hertz-baliemedewerkster, dezelfde onvriendelijke muts als die ons op de tweede dag de auto meegaf.
De klacht over de navigatie die niet up-to-date was en af en toe uitviel werd nors weggewimpeld en daarmee was de kous af. Klantvriendelijkheid is nog niet overal doorgedrongen in de VS.
Ik had ingecalculeerd om vanaf Hertz een stukje te moeten lopen naar het hotel. De afstand bleek bijna 6 kilometer te bedragen en dat zou me een uurtje wandelen gaan kosten. Es en Jens waren ondertussen al ingecheckt in het hotel en waren alvast de koffers reisklaar aan het maken.
Nadat Es tevergeefs een poging had ondernomen om ergens nog wat leuks te kopen, gingen we te voet zoeken naar een leuke en betaalbaar restaurantje. Genoeg winkels en restaurants in de buurt maar jammer genoeg waren vele restaurants al gesloten. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Fat Wong's Kitchen waar we meteen werden voorzien van een plastic beker met warme thee. In het restaurant zaten verder alleen Aziaten en die keken ons geamuseerd en verwonderd aan.
We bestelden alledrie een (crispy) noodles-gerecht en aten die op zijn Nederlands met vork en lepel op. Prima te eten en het smaakt heel anders dan het 'Chinese' eten wat we in Nederland kennen. Bovendien was de prijs ook erg schappelijk: 30 dollar.
Morgen kunnen we om 6:05 met de airportshuttle mee naar SFO en dan is onze vakantie definitief ten einde. Jammer, maar toch ook wel lekker om terug naar huis te vliegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten