Op de afgesproken tijd meldde de verhuurster Sandra zich vandaag bij onze villa om de eindinspectie uit te voeren. We kregen onze volledige borg terug en hoefden minder dan 20 dollar te betalen voor de extra energie die we hadden verbruikt. Omdat we alles al hadden ingepakt en opgeruimd hadden besloten we bij IHOP te ontbijten. Ter plekke gearriveerd beseften we ons voor het eerst pas goed hoe ongezond Amerikanen eten. De gemiddelde klant droeg een maatje meer en gelet op het aantal calorieën wat er werd geserveerd was dat nauwelijks verbazingwekkend te noemen. Het ontbijt is er heerlijk overigens, de pancakes van IHOP smaken geweldig. Lekkere koffie geserveerd krijgen in een restaurant blijft hier wel een dingetje.
Voor een van de laatste kansen om een alligator te zien in het wild gaan we naar het Boyd Hill Nature Preserve. Het park ligt midden in het stedelijk gebied van St. Petersburg en we verwachten er niet veel van, laat staan dat we er een alligator gaan tegenkomen. Voor de zekerheid vragen we het eerst bij de receptie van het park en men kon ons verzekeren dat we er eentje te zien zouden krijgen.
Voor de rondleiding door het park namen we de tramtour. Onze gastvrouw was Elly uit New Jersey, die ons enthousiast alles over de flora en fauna van het park vertelde. Ze kon ons inderdaad een plek laten zien waar een moederalligator met minstens 13 jongen zou moeten rondzwemmen. We hadden geluk en zagen de moeder onder de brug waarop we stonden door zwemmen. Op een afstandje waren ook enkele jongen te zien, herkenbaar aan een felle gele streep op hun rug. Een bijzonder gezicht.
Om de tijd te overbruggen naar ons avondprogramma hoopten we een mall te kunnen bezoeken in downtown St. Petes. Er werden wel winkels aangetroffen daar maar geen grote malls, zodat we maar een rondje zijn gaan wandelen door het North Straub Park, waar we eekhoorns aantroffen die zich erg dicht bij ons waagden.
Na een snel diner rijden we door het Tropicana Field basebal stadium om een MLB-wedstrijd tussen de plaatselijke Tampa Bay Rays en Kansas City Royals te beleven. Het stadion is overdekt en gekoeld en blijkt een gigantisch complex met veel foodcourts en fanshops. Een vestje meenemen naar de wedstrijd is geen overbodige luxe, want het kan er best fris worden. We hadden plaatsen gekocht in vak 300, helemaal bovenin en recht achter de thuisplaat, waardoor we een prachtig uitzicht op het veld en een mooi overzicht hadden op het spel.
Het Amerikaanse volkslied, wat live door de hal galmde, was een kippevelmomentje. Helaas was het stadion nauwelijks gevuld met toeschouwers en kwamen de extra aanmoedigingen vooral van het geluid van de door het publiek meegebrachte koebellen. Omdat honkbalwedstrijden langer duren dan een voetbalpartij en er weinig actie te beleven is, wordt er continu eten gehaald door de toeschouwers. Wij dragen ons steentje bij door Dippin' Dots, bevroren ijsballetjes, te eten uit een kleine plastic baseballcap.
We verlaten het stadion in de 7e inning omdat we nog een stukje moeten rijden naar ons volgende hotel in Celebration. Als Jens bij een foodstand vraagt om een iets grotere baseballcap waar men patat en kip in serveert, krijgt hij spontaan de cap inclusief de patat en kip voor niks van het personeel!
Rond half twaalf arriveren we bij Baymont Inn & Suites in Celebration en treffen we gelukkig twee queen-size bedden aan in onze kamer. We pakken onze spullen uit en vermoeid duiken we daarna meteen ons bed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten